duele xq la piel no es materia inerte!!
tiembla!!
tremer: o q un sente ao chegar fronte á súa taquiña e non achar a chave, cada un no seu camiño, espantando as súas penas, non me gusta oir destino, sigo na miña trincheira coma di chaouen, aló foi a primeira semana de prácticas, ás vegadas o tempo pasa, coma cando andas a subir unha costa, q en boa compaña faise menos custosa, e uncastelonoceo coma semilla en la tierra. non falta nada pra aprendermos a voar, somos poliños (pseudo-pitos) xa case a piques de che deber a vida, a lingua fóra e espello dentro, contigo a vida empáñase menos, xa apetece menos facer filosofía a aquel gañán, q te mira dende aquela esquina sen valor pra se erguer, soio axeonllado fronte ao teu camiñar, artillería de cañóns e infantería. Non hai quen te ature, nin quen siga facendo bo de ti, pra o teu cu: artillería!
No hay comentarios:
Publicar un comentario